Mari Jungstedt - Słodkie lato, czyli książka pusta w środku.

Dziś zajmę się recenzją książki Słodkie lato, skandynawskiej autorki kryminałów Mari Jungstedt.

Czy mieliście kiedyś taką sytuację, że książka miała sporo stron, ale tak naprawdę, jeśli mielibyście streścić fabułę, to spokojnie zamknęlibyście się w kilku zdaniach? Mnie najbardziej zastanawia to, co zajęło aż tyle stron?

Książka jest piątą z kolei historią Inspektora Anders Knutasa. Na szczęście, książki nie łączą się w sposób szczególny, więc bez problemu można je czytać nie po kolei. Ja na przykład zaczęłam od piątej. 😊

Upalne lato (nawet słodkie), ściąga tłum turystów. Podczas beztroskiego czasu nad wodą, dochodzi do makabrycznego zdarzenia – morderstwa. Tak się wydarzyło, że inspektor Anders Knutasa jest w tym czasie na urlopie. Gdy z niego wraca, aby pomóc w śledztwie, dochodzi do kolejnej zbrodni.

Tytuł Oryginału - I Denna Ljuva Sommartid

Data Wydania - 16 Listopada 2017

ISBN - 9788311151529

Liczba Stron - 302

Kategoria - Kryminał

Język -Polski

Cykl: Inspektor Anders Knutas (Tom 5)

Po nitce do kłębka.

Jest morderstwo, jest inspektor, jest śledztwo. I tak przez trzysta dwie strony. Jeszcze jak by to był jakiś psychologiczny motyw, albo jakieś rytualne mordy, coś co ma po prostu głębszy sens, ale nic z tych rzeczy. Książkę czyta się bardzo szybko, ale to chyba ze względu, że jest lekko o niczym. Inspektor prowadzi rutynowe śledztwo, które ciągnie się jak falki z olejem. Ogólnie szału nie ma i czegoś tam też nie urywa.

Brakuje tu typowego dla Skandynawii chłodu. Nie jest to zagadka, która jest w twardy sposób przedstawiona. Raczej ta powieść jest dużym ukłonem w stronę stylu powieści obyczajowej. Jeśli ktoś lubi tego typu literaturę, to na pewno będzie zadowolony.

Powrót do przeszłości

Zabiegiem dodającym trochę akcji do całej historii jest opowieść o dwóch siostrach rosyjskiego pochodzenia, które kilka lat wcześniej, jako nastolatki wybrały się na wycieczkę rodzinną, właśnie na wyspę, na której dochodzi do zbrodni. Podczas tej wycieczki dochodzi do tragedii, która rzuca mroczne światło na obecną sprawę zabójstw. Problem jest taki, że co bardziej domyślna osoba, będzie wiedziała jakie jest zakończenie.

Zbrodnia i kara.

Motywem przewodnim tej książki jest karma. Oczywiście nie dla pieska lub kotka. Trzecia zasada dynamiki Newtona mówi, że każda akcja równa się reakcji o takie samej wartości. Mówimy również, że przyroda, zawsze dąży do równowagi. Nawet jeśli dokonałeś czegoś złego i uszło ci na sucho, to albo sumienie nie pozwoli ci o tym zapomnieć, albo w najmniej oczekiwanym monecie, dopadnie cię sprawiedliwość.