Alex Kava, Erica Spindler, J. T. Ellison – Cienie nocy, czyli krótkie opowiadanie o seryjnym mordercy.

Któregoś pięknego dnia spotkały się trzy kobiety, aby omówić swoje przedsięwzięcie jakim było napisanie książki. No może raczej opowiadania, ale podejrzewa, że wtedy jeszcze o tym nie wiedziały, że wyjdzie im 170 stron dużą czcionką. Książko-opowiadanie jest o seryjnym mordercy, który przemierza kraj zostawiając za sobą trupy, a trzy agentki starają się go pojmać w imię sprawiedliwości.

Instynkt macierzyński

Pierwsza z agentek FBI  mierzy się ze sprawą śmierci bezdomnej dziewczyny, która po zajściu w ciąże została wyrzucona z domu. Sama przed kilkoma tygodniami straciła dziecko poprzez poronienie, więc los dziewczyny i jej maleństwa bardzo leży jej na sercu. Niestety nie dowiadujemy się nic o jej przeszłości, powiązaniach z kolegami z pracy, relacjami z mężem. W sumie wiemy tylko tyle, że babka wybiera ratowanie niemowlaka, mimo iż wie, że zostanie za to zawieszona. Pytanie jakie mi się nasuwa to to, dlaczego policjantka zostaje zawieszona, kiedy próbuje odnaleźć dziecko zabitej kobiety? Przecież, w innym razie niemowlak by umarł. Tak czy inaczej kobieta wypisuje dane do bazy FBI i na tym kończy się jej praca. Zero powiązania z następnymi agentami.  

Czarna owca

Kolejną ofiarną bezwzględnego mordercy jest młoda dziewczyna, narkomanka. Niestety tu morderca miał zwyczajnego pecha. Zabił córkę znanego polityka, a nie jak sądził bezdomną, o której świat zapomniał. Cóż, w końcu w każdej rodzinie jest jakaś czarna owca. Następna agenta miała wyjątkowe szczęście, bo w końcu nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło. Dziewczyna była uzależniona od narkotyków, a one na ulicy nie leżą, chyba. Dzięki swoim umiejętnością, które zdobyła mieszają na ulicy, obrabowała swojego oprawcę. Zawinęła portfel z danymi osobowymi. Tu również wszystkie informacje są udostępnione w sieci, a sprawa przechodzi pod skrzydła następnej agentki.

Stara miłość nie rdzewieje

I tu pojawia się wątek miłosny. Agentka, spotyka swojego ex, niby już nic a jednak coś. W tym rozdziale zostaje zabity bezdomny, który jest/był kolegą byłej miłości trzeciej agentki. Nie przedłużając, ona nie chcę od niego pomocy, ale i tak działają razem.  Morderca popełnia błąd i zabija swojego kolegę po fachu i tak w sumie wpada w ręce sprawiedliwości.

Potencjał

Ja się troszkę zawiodłam, bo trzy pisarki a stron bardzo mało. Ale potencjał był, może jest. Bo przecież wątek trzech kobiet, agentek FBI, prawie wcale się ze sobą nie łączył. Nie znanym ich przeszłości, dalszego ciągu, ale mnie najbardziej boli, to że te babki się nie spotkały i nie nawiązały współpracy,  bo co trzy głowy to nie jedna. Co prawda  chodziło mi o agentki, ale autorki też poszły na łatwiznę. Spotkały się kiedyś przy kawie, każda poszła w swoją stronę, zrobiła swoje i po sprawie. Jak dla mnie samolubne zachowanie w stosunku do czytelników.

Morderca psychopata

Nie można przecież napisać recenzji książki na temat seryjnego mordercy nie pisząc o seryjnym mordercy.  I tu znów mamy wielkie pole do popisu. Morderca, chcąc oderwać się od swojej smutnej szarej rzeczywistości, poprawia sobie humor zabijając ludzi, którzy w jego mniemaniu nic nie znaczą. Istny Friedrich Nietzsche, tylko mniej teoretyk, bardziej praktyk. Facet jest przedstawicielem handlowym, który sprzedaje sprzęty medyczne. W życiu powinęła mu się noga i nie zdał medycyny, a winę za to pokładał we wszystkich tylko nie w sobie, ale bez jaj, przez coś takiego się nie zostaje seryjnym mordercą. Więc dlaczego? Tego właśnie nie wiemy. Zawsze najciekawsze jest w książkach o mordercy, to, że możemy poznać psychikę seryjnego mordercy. Tu niestety nic o nim nie wiemy. Z drugiej strony mamy tyle otwartych ścieżek, że można spokojnie napisać dobry cover. Może ktoś się kiedyś podejmie, zobaczymy…